Nie ma w Lipnie osoby, która poddałaby pod dyskusję urok tego miejsca. Położony w południowo-wschodniej części miasta Park zajmuje wzgórze morenowo-czołowe o powierzchni ok. 11 ha. Jego postać stanowi przejście między drzewostanem naturalnym, a założeniem parkowym. Już w roku 1914 prowadzono tu kulturę parkową, sadząc gatunki drzew i krzewów szlachetnych m.in. klonów, lip, kasztanowców i akacji. Różne źródła podają różne ilości gatunków drzew i krzewów jakie można tu spotkać, ale pewna jest, że jest to ilość co najmniej 30. Najliczniej reprezentowane gatunki stanowią sosny, dęby szypułkowe, kasztanowce i akacje.

Trzy dęby, których wiek przekracza ponad 200 lat ustanowiono pomnikami przyrody. We wschodniej części Parku można zaobserwować promieniście rozchodzące się aleje, z których każda obsadzona jest innym gatunkiem drzew. Tak oto mamy, m. in. aleję bukową, kasztanową, czy grabową. Park posiada również jedną z najładniejszych i najstarszych w centralnej  Polsce aleję modrzewiową. 

Początki datowane są na pierwsze lata XX wieku. Do utworzenia Parku wykorzystano już istniejące zadrzewienie typu leśnego na wzgórzu. Zabór rosyjski to czas, gdy wejście do Parku było płatne. „Dąb wolności”, rosnący między budynkami zakładu Zieleni Miejskiej, a placem zabaw, został posadzony w 1918 r. jako symbol uwolnienia spod jarzma zaborcy.

W latach 20. XX wieku w Parku odsłonięty został Pomnik poległych, który usunięty został przez niemieckiego okupanta.

Obecna forma Parku została, tak naprawdę, ukształtowana w okresie międzywojennym. Z okresu międzywojennego pochodzi również Altana, zlokalizowana w samym centrum Parku.

Zachodnią część obiektu stanowi Wzgórze św. Antoniego, ale o tym obiekcie można przeczytać w punkcie jemu poświęconym. Przy północnym wejściu znajduje się Pomnik Niepodległości.

 

Głównym elementem kompozycyjnym jest polana przylegająca do alei poprzecznej, utrzymana w formie parteru kwiatowego, gdzie dawniej znajdował się zegar kwiatowy i herb, kawiarnia, a także staw, po którym pływały łabędzie. Centralnym punktem polany jest okrągły kwietnik, a nieco dalej znajduje się zabytkowa drewniana altana z 1924 roku. Część zachodnia utrzymana jest w stylu naturalistycznym ze swobodnie prowadzonymi alejami, a najwyższy punkt zajmuje amfiteatr z muszlą koncertową zbudowany w końcu lat siedemdziesiątych. Jako ciekawostkę należy dodać, że w okresie międzywojennym park otrzymał czwartą lokatę w kraju za nasadzenia drzew i był wysoko notowany w rankingach europejskich.

Współczesny Park to cel spacerów wielu mieszkańców naszego miasta. Można tutaj spotkać ludzi w różnym wieku, którzy na łonie natury spędzają czas wolny.
Tutaj również obywają się różne imprezy, tj. Dni Lipna, Olimpiady Specjalne, Przeglądy Orkiestr Dętych, zawody lekkoatletyczne.

Aby obejrzeć Park zapraszamy do zbioru galerii na naszej stronie.