Inżynier-mechanik, dyrektor „Konwektora” w Lipnie
Marian Szcześniak urodził się 25 kwietnia 1930 roku w Polskich Olędrach województwo kaliskie z ojca Stanisława i matki Marianny z domu Mikołajczak. W czasie okupacji hitlerowskiej jako trzynastoletni chłopiec pracował przymusowo u niemieckiego gospodarza. Po wojnie ukończył szkołę podstawową i średnią a w 1956 roku ukończył studia na Politechnice Warszawskiej uzyskując tytuł inżyniera mechanika. Po ukończeniu studiów wyższych rozpoczął pracę zawodową w Dolnośląskiej Fabryce Zegarów w Świebodzicach, gdzie zajmował kolejno następujące stanowiska: technologa, mistrza w produkcji, kierownika wydziału i szefa produkcji. W 1963 roku rozpoczął pracę w Świebodzickich Zakładach Przemysłu Odzieżowego na stanowisku II zastępcy dyrektora ds. technicznych.
W tych zakładach uporządkował park maszynowy i zespoły szwalnicze, a także zaprojektował centralną prasowalnie parową. W 1966 roku ze względu na zdrowie dzieci przeniósł się do Lipna i tu pracował w Fabryce Urządzeń Wentylacyjno-Klimatyzacyjnych „Konwektor” na stanowisku Dyrektora. Bogate doświadczenie zawodowe, wysokie kwalifikacje oraz talent organizatorski wykorzystał do rozbudowy zakładu „Konwektor”. W zakładzie tym przyczynił się do uruchomienia produkcji nagrzewnic ramowych, wentylatorów kuziennych i dachowych. Wybudował w nowym miejscu całą nową fabrykę, w której miejsce pracy znalazło 650 osób. Był to wówczas największy zakład produkcyjny w Lipnie. Pamiętał też o zakładzie filialnym w Kikole. W tym zakładzie zmodernizował odział produkcyjny, wybudował tam cynkownię ogniową, a także małe osiedle mieszkaniowe dla załogi, która przedtem mieszkała w bardzo złych warunkach.
Natomiast w Lipnie wybudował 3 budynki mieszkalne dla 70 rodzin członków załogi. Mając wielkie własne serce, umiał z należną troską odnosić się do załogi.
Niemal dla każdego miał z góry dobre nastawienie. W dziejach „Konwektora”, zapisał się złotymi zgłoskami jako wspaniały budowniczy i organizator pracy, a przede wszystkim jako nieprzeciętny Człowiek. Był szanowanym i powszech nie docenianym dyrektorem przez swych pracowników. Naciski o wymogi wojewódzkiego aparatu partyjnego były przyczyną jego rezygnacji z tej funkcji, a także zmiany miejsca zamieszkania w 1977 roku. Dzięki pomocy Zjednoczenia Przedsiębiorstw Instalacji Przemysłowych „Instal” w Warszawie został zatrudniony w W.U.J.P. „Termowent” w Radomiu na stanowisku zastępcy dyrektora d/s rozwoju i techniki a później na stanowisku zastępcy dyrektora d/s techniczno-produkcyjnych oraz kierownika wytwórni.
Podczas pracy zawodowej systematycznie podnosił swe funkcje zawodowe uczestnicząc w licznych kursach, konferencjach i seminariach tematycznych.
Uczestniczył w serii konferencji organizowanych przez TNOIK o/Bydgoszcz na tematy „Dyrektor w procesie kierowania przedsiębiorstwem”. Ukończył kursy: podyplomowy dla Dyrektorów Przedsiębiorstw Budowlano-Montażowych, kurs III stopnia w zakresie Ekonomiki, Organizacji i Zarządzania Przedsiębiorstwem Przemysłowym. Uczestniczył w seminariach dla menadżerów zorganizowanych przez NNOJK i RKW z RFN nt. „Gospodarki Wolnorynkowej w RFN wraz z tygodniowym pobytem na seminarium w RFN połączonym ze zwiedzaniem przedsiębiorstw we Frankfurcie nad Menem, w Bonn i Kolonii.
Także uczestniczył w kursie dla kandydatów na członków Rad Nadzorczych w Spółkach Skarbu Państwa zorganizowanym przez Międzynarodową Fundacje Rozwoju Rynku Kapitałowego i Przekształceń Własnościowych w Rzeczpospolitej Polskiej-Centrum Prywatyzacji. Został wpisany do Krajowego Rejestru Rady Menadżerskiej.
Ponadto przez szereg lat był wykładowcą w Technikum Mechanicznym –Wydział dla Pracujących w Świebodzicach. Będąc już na emeryturze, na którą przeszedł w 1993 roku pełnił funkcję ławnika w Sądzie w Radomiu – Wydział Karny oraz aktywnie działał w Radomskim TNOIK.
Marian Szcześniak był szczęśliwym mężem, ojcem i dziadkiem. Związek małżeński zawarł z Barbarą z d. Popławską, która zajmowała się gospodarstwem domowym i wychowaniem dzieci. Życie rodzinne było wypełnione ciepłem, kulturą i tolerancją. Nadto był niezwykle troskliwym ojcem dla swych dzieci Grażyny z zawodu informatyk i Mirosława – geodety, a potem niezrównanym w uczuciach dziadkiem Patrycji i Darii.
Zmarł 5 lutego w 2008 roku i jest pochowany na Cmentarzu w Radomiu.
Zmarły posiadał wiele odznaczeń państwowych i resortowych oraz dyplomów honorowych między innymi:
– Srebrny Krzyż Zasługi- leg. Nr 1525-75-21 (1975 r.)
– Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski- leg. Nr 3374-85-9 (1985 r.)
– Medalem 30-lecia Polski Ludowej- Uchwała Rady Państwa Nr 600/7-4 M (1974 r.)
– Medalem 40-lecia Polski Ludowej – Uchwała Rady Państwa Nr 2/66/84 M (1984 r.).
Rada Miejska w Lipnie uchwałą Nr VI/62/99 z dnia 09 kwietnia 1999 roku uhonorowała medalem i tytułem „Zasłużony dla Miasta Lipna” za szczególne zasługi i osiągnięcia w rozwoju miasta nad Mieniem.
